Gatunek: film psychologiczny
Reżyseria: Andrzej Wajda
Scenariusz: Andrzej Wajda
Zdjęcia: Zygmunt Samosiuk
Muzyka: Andrzej Korzyński
Montaż: Halina Prugar
Scenografia: Maciej Maria Putowski
Producent: Barbara Pec-Ślesicka
Produkcja: Zespół Filmowy Tor
Rok: 1970
Czas: 99 min

Obsada: Daniel Olbrychski, Olgierd Łukaszewicz, Emilia Krakowska, Danuta Wodyńska, Elżbieta Żołek, Marek Perepeczko

Nagrody:
1970 Międzynarodowe Targi Filmu Dokumentalnego i Telewizyjnego MIFED (Mediolan): Nagroda FIPRESCI
1971 Lubuskie Lato Filmowe (Łagów): Nagroda za reżyserię (Andrzej Wajda), Nagroda za pierwszoplanową rolę męską (Daniel Olbrychski)
1971 MFF (Moskwa): Nagroda za rolę męską (Daniel Olbrychski)
1973 Nagroda Fińskiego Stowarzyszenia Filmowców „Filmaur”: dyplom honorowy
1975 MFF (Mediolan): „Złota Pieczęć” (nagroda miasta Mediolanu), nagroda VII MFF zorganizowanym przez Filmotekę Włoską w Mediolanie

Akcja „Brzeziny” toczy się w latach dwudziestych. W zagubionym w puszczy domku mieszka leśnik Bolesław. Śmierć żony całkowicie odmieniła jego życie. Jedynie obecność córeczki Oli i gosposi Maliny sprawia, że nie został kompletnym odludkiem. Pewnego dnia Bolesława odwiedza brat Stanisław. Przyjechał prosto z Davos. Jest ciężko chory na gruźlicę. Wie, że niebawem umrze. Pragnie jednak do końca cieszyć się pełnią życia. Jego rozpaczliwa fascynacja urodą świata i sztucznie hałaśliwy sposób bycia coraz bardziej drażnią, ale i budzą z duchowego odrętwienia Bolesława. Rozpoczyna się podświadoma, uczuciowa rywalizacja obu braci. Staś umiera, Malina wychodzi za mąż za Michała, Bolesław z córeczką opuszczają leśniczówkę.